اتاق در معماری ایرانی
اتاق هايي كه از عرض نور مي گرفتند نصف تناسبات طلايي در آن ها رعايت مي شد. بعضي اندام ها با نور مصنوعي روشن مي شد. مانند تزر يا تچر يا تابستان خانه. عنصر خيشخان براي محيط هاي گرم بوده و هيچ وقت بسته نمي شده. اتاق يك دري مخصوص اصفهان اند (پیرنیا، 1387). بیشتر اتاق ها به میانسرا باز می شوند. ایرانی ها همواره خواستار آن بوده اند که درون اتاق و بیرون آن که میانسرایی سرسبز بوده، به هم دید داشته باشند. گشادگی و فراخی و دید آزاد به طبیعت، با سرشت ایرانی آمیخته است. اتاق ها با توجه به تعداد بازشوهای آن ها نام گذاری می شدند مانند سه دری، پنج دری و… (نیلفروشان، 1386) (معماریان، 1387).
- نیلفروشان، محمدرضا(1386)، معماری ایرانی (از آغاز تا دوره قاجاریه)، کانون آگهی و تبلیغات ارشاد، اصفهان.
- پیرنیا، محمد کریم (1384)، آشنایی با معماری اسلامی ایران، تهران: سروش دانش.
- معماریان، غلامحسین (1389)، معماری ایرانی، انتشارات سروش دانش، تهران.