اکولوژیک
موسوي نژاد (1390) چنين تعريف مي كند كه معماري اكولوژيك با هدف ايجاد تعادلي پايدار و سازمان يافته بين طبيعت، موجودات زنده و محيط مصنوع است و در اين راه كل فرآيند معماري يعني انديشيدن و مطالعه، طراحي، ساخت و بهره برداري و تخريب ساختمان را در نظر مي گيرد. نگرش به معماري از ديدگاه زيست محيطي كاملاً متفاوت است و معمار موظف است در طراحي حتي مرحله تخريب و بازگشت آن به چرخه طبيعت را در نظر بگيرد. محيط زيست عوامل جديد و در نتيجه محدوديت هايي را وارد معماري مي كند و بنابراين بازي با فرم ها و مصالح مختلف را كه ويژگي معماري معاصر است تحت تأثير قرار مي دهد. در سال هاي اخير پژوهش هايي با عنوان معماري پايدار، معماري سبز، معماري و محيط زيست، طراحي همگام با اكوسيستم محيط و غيره در جهت حفاظت ازمحيط زيست و در پي اقدامات تخريبي انسان صورت گرفته است و بسياري از كشورهايي كه اكوسيستم هاي كم نظيري چون تالاب دارند براي فعاليت هاي مداخله جويانه انسان هم چون ساخت و ساز، معيارها و محدوديت هاي طراحي تعيين كرده اند. هر طراحي، كوچك يا بزرگ بايد با در نظر گرفتن پيامدهاي زيست محيطي آن طرح انجام پذيرد (Horn, 1998).
- موسوي نژاد، م (1390)، بررسي ضرورت ترويج معماري سبز همگام با توسعه پايدار در راستاي همزيستي انسان با اكولوژي، دومين همايش معماري پايدار، همدان، آموزشكده فني و حرفه اي سما همدان.
- Horn, A., 1998. A manifesto for green architecture: 6 Broad principles for a greener approach to architecture, first conference of Sustainability in the Built Environment, South Africa.