اکولوژی
علم اكولوژي به معناي مطالعه و بررسي موجودات زنده در بستر زيست شان مي باشد. واژه اكولوژي از دو بخش «اويكوس» به معناي مسكن، خانه، بستر زيست و يا محل زندگي و «لوگوس» به معني شناخت و دانش تشكيل شده است. در سال 1868 عنوان اكولوژي به وسيله ي ارنست هكل كه به پدر اكولوژي گياهي معروف است، مطرح شد و از ابتداي قرن بيستم اكولوژي حيواني كه روابط و وابستگي گياهان و حيوانات را برا محيط زيست آن ها نشان مي داد، با ابعاد گسترده تري مورد مطالعه قرار گرفت. اكولوژي در لغت به معني” بوم شناسي ” نشان دهنده ي غالب رابطه طبيعي ميان گياهان، حيوانات و انسان ها از يک طرف و محيط زيست آن ها از طرف ديگر می باشد. عنوان اكولوژي مفاهيم گسترده اي را در همه زمينه ها بيان مي دارد. اين عنوان ابتدا در مورد” وابستگي گياهان و حيوانات به محيط طبيعي” به كار گرفته شد (شکویی، 1392). اكولوژي قسمتي از علم بيولروژي است كه ساخت داخلي موجودات را بررسي مي نمايد. روابط خارجي نه تنها عواملي مانند عوامل فيزيكي و شيميايي محيط زيست را در بر مي گيرد، بلكه تداخل گونه ها با يکديگر را نيز شامل مي گردند. در برخي موارد مي توان به وضوح اهميت اينگونه اطلاعات را در طراحي محيط زيست دريافت نمود (ادینگتون، 1392).
- شكويي. حسين (1392)، جغرافياي اجتماعي شهرها، اكولوژي اجتماعي شهر، تهران، جهاد دانشگاهي.
- ادينگتون. جان و آن (1376)، كاربرد علم اكولوژي در كاهش اثرات سوء توسعه (توسعه و تأسيسات عمراني بر محيط زيست)، ترجمه اسماعيل كهرم، تهرران، انتشارات سازمان حفاظت محيط زيست.