بافت شهری
منظور از بافت شهری “سنتزی است از تمام اجزای کالبدی”. بافت شهری یک کل ارگانیک است که در سطوح وضوح متمایز قابل مشاهده است در کلی ترین سطح، بافت را می توان سازمان خیابان ها و بلوک ها توصیف کرد (Kropf, 1996: 14) و به طور خلاصه می توان بافت شهری را “حالات مختلف همجواری و فضاهای پر و خالی در ترکیبات مختلف و همچنین نحوه ی قطعه بندی اراضی مشخص کننده” (حبیب، 4: 1384) دانست. شهرهای تاریخی ایران بیان کنندة گنجینه ای از اصول و قواعد طراحی هستند که به تدریج شکل گرفته است. این اصول و قواعد در دو بخش درونی یا قدیمی و بخش میانی قابل شناسایی است. بخش درونی شهرهای تاریخی ایران دارای ساختار کالبدی ویژه ای است که در نتیجة تأثیر عوامل اجتماعی، فرهنگی و اقلیمی در طول قرن ها شکل گرفته است. بخش درونی یا قدیمی محصول شکل گیری تدریجی و پیوسته و ترکیب آن فشرده و درهم تنیده است(توسلی، 1388 :22).
- توسلی، محمود(1388)، طراحی شهری، هنر نو کردن ساختار شهر، ناشر: محمود توسلی.
- حبیب، فـرح (1384 )، جزوه درس شکل شناسی شـهری، دوره ی دکتـرای تخصـصی شهرسـازی، واحـد علـوم و تحقیقـات دانـشگاه آزاد اسـلامی، تهـران (منتشرنشده).
- Kropf, Karl (1996), Urban Tissue and the Character of Towns, Urban Design International, Vol.1, No.3.