بوستان های شهری
مفهوم پارک در قرن بیستم، سمبل گرایی و بازگشت به “تجرد گرایی” از عناوین مطرح در سبک پاکسازی مدرن شد. معماران در این دوره، به مطالعه نظم های کلاسیک پرداختند و پیکر نگاری، استعاره ، سمبل و اسطوره را مد نظر قرار دادند در این دوره ادغام طبیعت در شهر با واژه “فضای سبز شهری” رابطه تنگاتنگی یافت. از دیدگاه شهرسازی، فضای سبز شهری، بخشی از سیمای شهر است کاه از انواع گیاهان تشکیل یافته و از دیدگاه زیست محیطی، فضای نسبتا بزرگی متشکل از گیاهان با ساحتی جنگلی و برخوردار از بازدهی زیست محیطی معین و در خور شرایط زیست محیطی حاکم بر شهر است (شایانی، 1390: 5). در کشور ما پارك هاي شهري زاییده تحولاتی در عرصه زندگی اجتماعی و شیوه هاي باغ سازي می باشد که همگام با سایر جنبه هاي معماري و شهرسازي، از دوره قاجار آغاز و نتایج عمده آن با نیم قرن تأخیر، پا به عرصه فضاي، شهري گذاشته است (سلطانی، 1386: 48).
- شایانی، مهدی (1390)، توسعه همگون پارک و فضای سبز شهری، پژوهش فضای سبز تهران (جلد 1 ) ، سازمان پارک ها و فضای سبز تهران.
- سلطانی، م ( 1386)، «شکل گیري بوستان هاي شهري در دوره معاصر گذر از مفهوم باغ به پارك»، باغ نظر، شماره هشتم، سال چهارم، صص 48-58.