تابستان نشین در معماری ایرانی
در تابستان اتاق های سمت جنوب حیاط که در سایه قرار دارند و خنک تر هستند، محل سکونت افراد خانواده می باشند که تابستان نشین نام دارد. این قسمت را نسار (سایه گیر و خنک) نیز می نامند. قسمت تابستان نشین فضاهایی مانند زیر زمین، تالار، حوضخانه، پایاب و طنبی (اتاق خواب و استراحت بین دو اتاق تالار و بادگیر) و غالبا سرداب (زیرزمین که دمای آن از دمای سایر قسمت ها کم تر است)، در این قسمت قرار می گیرد (قبادیان، 1389). در تابستان نشين فضاهاي زير بادگير و اتاق شاه نشين وجود داشته است و داراي ارتفاع بيشتر و حجم سبك تري نسبت به زمستان نشين بوده است و دليل اين امر چيزي جز استفاده از باد، تهويه و گردش بهتر هوا در آن و خنك سازي اين فضا در تابستان نبوده است (قبادیان، 1387).
- قباديان، وحيد(1389 و 1387)، بررسي اقليمي ابنيه سنتي ايران، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ پنجم.