تهرانی در معماری ایرانی
تهرانی فضایی است که نسبت به بقیۀ فضاها از ارزش بالایی برخوردار بوده و در همۀ خانه های اصفهان، این فضا بیش تر از بقیۀ فضاها ساخته شده است. تهرانی برای پذیرایی از مهمان است و در امتداد محور طولی که از وسط اضلاع حیاط عبور می کند، قرار می گیرد که بر اساس جهت کشیدگی شکل زمین در جهت شمال و یا غرب حیاط است (رفیعی سرشکی و دیگران، 1383). تهرانی به تالار رو به آفتاب که اُرُسی داشته باشد تهرانی می گویند مثل تالار جهان نما و کاخ صاحب قرانیه(پیرنیا، 1387).
- پیرنیا، محمد کریم(1387)، آشنایی با معماری اسلامی ایران . تهران: سروش دانش.
- رفیعی سرشکی، بیژن و رفیع زاده، ندا و رنجبرکرمانی، علی محمد (1383)، واژگان فضاهای خانه، فرهنگ مهرازی معماری ایران. تهران : مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن.