خان(سرا) در معماری ایرانی
خان نیز همان کاروانسرا است و این واژه در زبان تازی به طور مطلق به جای کاروانسرا به کار گرفته شده است. خان معنای دیگری هم دارد که شامل نمای ایوان و باغچه جلوی عمارت های بزرگ می شده و بیش تر با نام ((جلوخان)) مشهور است(هادی زاده کاخلی، 34:1389). «مجموعة بزرگي از راسته ها و دالان هاي سرپوشيده است که بي فاصله در مجاورت يکديگر قرار گرفته اند و خان ها به شکل کمربندي آن ها را احاطه کرده اند. مجموعة نوين بازار خرده فروشي در محوطة ورودي اصلي بازار تهران از اين نوع است که از چند طرف با خان احاطه شده است و نيز بازار رشت و قزوين.» (دانشنامه جهان اسلام، ج3، 2731، ص833). شمار کاروانسراها و وسعت آن ها در ميان بازار يا در وسط شهر دلالت بر اهميت اقتصادي و داد و ستد بين المللي شهر داشته است. سراها همانند پاساژهاي امروزي بر ظرفيت تجاري راسته ها مي افزايند و محدود بودن طول راسته ها را جبران مي کنند(وزارت مسکن و شهرسازی، 1388).
- بازار ایرانی (1388)، معاونت معماری و شهرسازی دفتر معماری و طراحی شهری، وزارت مسکن و شهرسازی.
- هادی زاده، کاخلی، سعید(1393)، کاروانسرا در ایران، تهران: دفتر پژوهش های فرهنگی، چاپ دوم.
- میرسلیم، سید مصطفی(1375)، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دایرالمعارف اسلامی، نوبت 2.