روش تحقیق آزمایشی
روش آزمایش روش دقیق مشاهده ی علمی است که بطور کلی بیش از روش های دیگر تحقیق با علوم ساختمند ارتباط دارد. آزمایش اساسا شامل ۱) عمل و ۲) مشاهده نتایج آن عمل است. در این روش، محقق علوم اجتماعی گروهی آزمودنی را برای اجرای آزمایش انتخاب می کند. سپس متغیری را بر آنان وارد می سازد و به مشاهده ی تأثیر آن متغیر بر گروه آزمایشی می پردازد ( ارل ببی، 478: 1381). تحقیق آزمایشی روشی نظامدار و منطقی برای پاسخ دادن به پرسش پژوهشی است. «اگر این کار تحت شرایط کنترل شده ای انجام گیرد چه خواهد شد؟» آزمایش کنندگان، محرک، رفتار یا شرایط محیطی را دستکاری می کنند، پس چگونگی تأثیر آن را در تغییر وضعیت و یا رفتار آزمودنی مورد مشاهده قرار می دهند. دستکاری آن ها دقیق و منظم است. آن ها باید از عوامل دیگری که بر نتیجه ی کار اثر می کند آگاه باشند و آن ها را به گونه ای کنترل نمایند یا از میان بردارند تا بتوانند بین عامل دستکاری شده و آثار مشاهده شده رابطه ای منطقی برقرار سازند. (پاشا شریفی و شریفی، 100: 1383).
- پاشا شريفى، حسن، شريفى، نسرين (1383)، روش هاى تحقيق در علوم اجتماعى، تهران: ،انتشارات سخن: چاپ چهارم.
- ارل ببى (1381)، روش هاى تحقيق در علوم اجتماعى، ترجمه: رضا فاضل، تهران: انتشارات سمت: جلد دوم.