روش تحقیق مطالعه موردی
مطالعه موردی قبل از این که به عنوان یک روش در نظر آید، به عنوان یک روش تحلیل مطمح نظر قرار می گیرد. ویلیام گود در اثرش با نام «روش ها در تحقیقات اجتماعی» آن را دیدی می داند که براساس آن، هر واحد اجتماعی هم چون یک واحد به حساب می آید، این واحد می تواند یک فرد، یک سازمان، یک خانواده، حتی یک جامعه باشد. در حین حال سلسله فنونی را می رساند که ابعاد گوناگون یک پدیده را به بررسی گذارد. به نظر اودم و جوچر اولین بار تاریخ نویسان با تشریح یک ملت یا یک گروه، از این روش استفاده کردند. اولین بار به طور منظم توسط لوپله به کار آمد، لیکن تا زمانی که هیلی اثرش را با نام «فرد بزهکار» و توماس و زنانیخی اثرش را تحت عنوان «روستایی لهستانی در امریکا و اروپا» منتشر نساخته بودند، این روش عالم گیر نشد، در مورد ارزش این شیوه در تحقیقات انسانی باید گفت که این روش پژوهشی به شناخت پیوند بین عوامل گوناگونی که همواره در ارتباط با یکدیگرند و بافتی پیوسته تشکیل می دهند، کمک می کند. همچنین، به فهم کل موجود انسان، گروه یا جامعه در زمانی خاص کمک شایانی می کند. جدایی از آزمون های مقطعی، محدود و یک بعدی یکی از جهات مثبت مطالعه موردی می باشد (ساروخانی، 116: 1387).
- ساروخانی، ب (1387)، جامعه شناسی ارتباطات. تهران: انتشارات اطلاعات.