عنصر گذر در شهرهای ایرانی
ﮔﺬﺭﻫﺎﻱ ﺷﻬﺮﻱ ﺍﺯ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻓﻀﺎﻫﺎﻱ ﺑﻴﻨﺎﺑﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﻴـﺎﺱ ﻣﻴﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛـﻪ ﺍﺻـﻠﻲ ﺗـﺮﻳﻦ ﻭﻳﮋﮔـﻲ ﺁن هـﺎ، ﺍﻳﺠـﺎﺩ ﺍﺻـﻞ ﭘﻴﻮﺳﺘﮕﻲ ﻭ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻓﻀﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺍﺯ ﻃﺮﻳـﻖ ﺗﻌﺮﻳـﻒ ﻓﻀﺎﻫﺎﻱ ﻋﻤﻮﻣﻲ، ﻧﻴﻤﻪ ﻋﻤـﻮﻣﻲ ﻭ ﻧﻴﻤـﻪ ﺧﺼﻮﺻـﻲ ﻭ ﺗﺮﻛﻴـﺐ ﻓﻀﺎﻫﺎﻱ ﺑﺎﺯ، ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﻧﻴﻤـﻪ ﺑـﺎﺯ (ﺑﻠـﻴﻼﻥ ﺍﺻـﻞ، 1387: 209 – 179). از سویی گذر تنها وسیله ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻲ ﻛﺎﻟﺒﺪﻱ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ سبب ارتباط فکری و ذهنی فرد می شود. یک گذر ﺷﻬﺮﻱ ﻓﻌﺎﻝ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻳﻚ ﭘﺘﺎﻧﺴﻴﻞ ﺷﻬﺮﻱ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﺷـﻮﺩ ﭼـﺮﺍ ﻛـﻪ ﺗﻮﺍﻧــﺎﻳﻲ ﺟـﺎﺭﻱ ﺳــﺎﺧﺘﻦ ﺯﻧـﺪﮔﻲ ﻭ ﻫﻴــﺎﻫﻮﻱ ﺷــﻬﺮﻱ ﺩﺭ ﻣﻜﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﺭﻭﻧﻖ ﻣﻜﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻪ ﺁﻥ ﮔﺮﺩﺩ (ﺷﺎﻫﭽﺮﺍﻏﻲ، 1384).
- بلیلان اصل، لیدا (1387)، تاثیر فضای بینابین در پیوستگی فضایی عناصر معماری و شهری در ایران با مطالعه موردی شهر تبریز، پایان نامه دکتری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات.
- شاهچراغی، آزاده (1384)، جهان بینابین پایگاه چند رسانه ای، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران مرکز