فَروار در معماری ایرانی
هشتی داراي سکوي نشیمن بوده و از یک سمت آن با یک دستگاه پلکان به اتاق بالاي هشتی یعنی فروار راه دارد (هاشمی و همکاران، 1394). در خانه کهن، اتاقی بود که بالای سردر خانه روی هشتی و بیشتر برای پذیرایی از مهمان ساخته می‌شد. راه پله ای در گوشه هشتی آن را دسترس می ساخت. بالاخانه، فَروار (رفیع زاده و همکاران، 1383). در بعضی خانه ها که توانایی مالی صاحب خانه کم بوده بالاخانه ای به نام فروار با عملکرد اتاق مهمان روی سردر کوچه می ساختند. راه آن از راه پله ای در گوشه ی هشتی بوده است. در قلعه ها هم این عنصر را داریم(پیرنیا، معماریان، 1396 )
- هاشمی زرج آباد، حسن، زارعی، علی، تقوی، عابد (1394)، درون گرایی و بازتاب اصل محرمیت در معماري ایرانی – اسلامی نمونه پژوهش میدانی؛ خانه هاي تاریخی بیرجند، مطالعات فرهنگی اجتماعی خراسان، دوره 9، شماره2، صص 123-146.
- رفیع زاده ،ندا، رفیعی سرشکی، بیژن، رنجبر کرمانی، علی محمد (1383)، فرهنگ مهرازی، وزارت راه و مسکن و شهرسازی.
- پیرنیا، محمد کریم، معماریان، غلامحسین (1396)، آشنایی با معماری اسلامی ایران، ناشر: غلامحسین معماریان.