مسجد
واژه مسجد برگرفته از فعل «سجد» است و در سیر تاریخی خود معناهایی گوناگون به خود دیده است. راغب اصفهانی در این مورد می گوید: سجود به معنای سربه زیرانداختن و فروتنی است و آن بر دو قسم است؛ یکی سجود اختیاری که ویژه انسان است و با انجام آن سزاوار ثواب می شود و دیگری سجود تسخیری که انسان، حیوان و نبات را در بر می گیرد. بنابراین مسجد به معنای محل سجده کردن و عبادتگاه است (زرگر، ۱۳۸۶: ۱۲). مسجد برای انسان، در میان نقص های او و در محیط مسکونی که برای خود ساخته است. طراوات، آرامش و هماهنگی طبیعت بکر را مهیا می کند که از جانب خدا آمده و پدیده های آن در عمیق ترین معنا «آیات الهی» هستند (نقی زاده، 128: 1376).
- زرگر، اکبر و دیگران (1386)، راهنمای معماری مساجد، تهران، انتشارات دید.
- نقی زاده، محمد (1376)، مسجد کالبد مسلط بر مجتمع اسلامی(در کتاب معماری مسجد، گذشته، حال، آینده)، تهران، دانشگاه هنر.