معماری مدرن
در واقع معماری مدرن همان گونه که زیگفرید گیدئون و کریستین نوربرگ شولتز اذعان داشته اند، حاصل درک تازه ای از فضا است که به واسطه جایگاه جدیدی که انسان مدرن یافته پدید آمده است و به تبع آن جایگاه طبیعت و ابزار و محصولات ساخته شده به دست انسان نیز براساس نگرش جدید تبیین شده است. می توان گفت در معماری مدرن طبیعت به مثابه ماده اولیه برای تولید مصالح مصنوع بوده است. چنانکه طبیعت از دیدگاه بیکن همانند “پروتئوس” موجودی هزار چهره است که با فن بازجویی و شکنجه چهره حقیقی خود را روشن تر از هنگامی آشکار می سازد که به حال خود رها شده باشد (166 ,Beheshti, 2000, p. Hosseini). حضور سبک معماری مدرن در اواخر دوره پهلوی اول، سرعت تحولات را در عرصه معماری و شهرسازی افزایش داد. بدیهی است که شناخت معماری این دوره لزوما با در نظر گرفتن این شرایط خاص و حادث شده در این زمان ممکن خواهد بود. ولی همه این تغییرات، خواسته یا ناخواسته، پدیده هایی را در معماری و شهرسازی این دوره به وجود آورده و خصوصیاتی را متبلور ساختند که هریک به تنهایی عامل مهمی برای تحول و جدا شدن از مسیر گذشته شد. یکی از عوامل مؤثر در این تغییرپذیری، اثرگذاری مکتب معماری مدرن جهانی در این سال ها بر معماری ایران و ظهور برداشتی ایرانی از مکتب معماری مدرن بود؛ گونه ای از معماری که نخست در تهران دهه دوم دوره پهلوی اول پدیدار گشت و سپس در شهرستان ها رشد و توسعه پیدا نمود (کیانی، 6:1362).
- کیانی، مصطفی (1386)، معماری دوره پهلوی اول، دگرگونی اندیشه ها، پیدایش و شکلگیری معماری دوره بیست ساله 1299-1320 ،انتشارات مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، چاپ دوم، تهران.
- Hosseini Beheshti, M. (2000). Francis Bacon & Environmental Crisis. Philosophical Journal New Era. 1(1), 157- 170.