پژوهشی, معمارساز, معماری

معماری پست مدرن

معماری پست مدرن

پست مدرنیسم اصطلاح بسیار مناقشه برانگیزی است که موجب واکنش های بسیار تندی در حوزه های فکری گوناگون، در ابعاد نظری و سیاسی شده است (اسمارت، 11: 1993). فرهنگ پست مدرنیسم، دربرگیرنده ی شقاق و چندپارگی، خودمرجعی، بینامتنی، لودگی، تقلید، مونتاژ و اختلاط اشکال است (باومن، 1992). برخی دیگر، پست مدرنیسم را با نیهیلیسم و آنارشیسم  برابر می دانند. برای گروهی دیگر، پست مدرنیسم فرهنگی است که در آن، ابتذال نمایش های تلویزیونی حاکمیّت دارد و حضور فراگیر آن در جای جای زندگی انسان، تداعی گر مکدونالدی شدنِ مردم سراسر جهان است (مالپاس، 1981: 11). به نظر چارلز جنکس زمینه ی به وجود آمدن پست مدرنیسم را می توان ایجاد بحران در مدرنیسم به سبب از بین رفتن عمق فرهنگ مدرن و خمودگی عاطفی در این دوره دانست. ماشینی شدن و مادی شدن نیز به این مسأله کمک کرده است (تفرشی، 1381:76). بسيارى از محققان، پست مدرنيسم را جريانى مستمر و در راستاى انديشه هاى مدرنيسم دانسته و چون براى مدرنيسم دو نوع خرد، ابزارى و انتقادى، قائلند؛ درنتيجه وجود پست مدرنيسم را در محور نقد انديشه هاى مدرنيسم مى دانند. به هر تقدير «پست مدرنيسم»، به عنوان كانون فكرى مستقل، به تركيب و تلفيق انديشه هاى متفاوت و مختلف از گذشته تا به حال دست زده است (مختاباد، 1387).

  • مالپاس، سایمون (1981)، پست مدرن، ترجمه ی حسین صبوری، تبریز: دانشگاه تبریز.
  • تفرشی، حیدر (1981)، نگرشی نوین به نظریّات سازمان و مدیریّت در جهان امروز، تهران: فراشناختی اندیشه
  • مختاباد ، مصطفى ( 1387)، پست مدرنيسم وتاتر، مجله هنرهاى زيباشمارة 34 ، تهران.
  • Smart, B (1993) Postmodernity, London: Routledge.
  • Beuman, Z (1992) Legislators and Interpreters: On Modernity and Intellectuals. Cambridge: Polity Press

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *