مهتابی در معماری یرانی
عرصه و فضاهای باز بدون سقف بود که به طور معمول در بسیاری از خانه ها کمی بالاتر از سطح کف حیاط قرار داشت. در مواردی به فضای روباز واقع در بالا ی طبقه همكف یا سایر طبقه ها که در زمان های پراکنده مورد استفاده قرار می گرفت مهتابی می گفتند. از این فضا همان گونه که از نامش آشكار است بیشتر در اوقاتی که هوا مناسب بود و هنگام غروب آفتاب یا شب های مهتابی و نظایر آن استفاده می شد(سلطان زاده، 1390). مهتابی، فضایی بدون سقف است که در اغلب خانه های مناطق گرمسیری وجود داشته و در شب های فصول گرم سال به عنوان فضای نشیمن و خواب مورد استفاده قرار می گرفته است (Falahfar, 2001) در ساخت مهتابی، هدف، توجه به آسمان است. چنانکه در بیشتر مراجع، تراس، معادل فرانسوی برای مهتابی است و در فرهنگ عمید، واژه تراس به عنوان بام، تعریف شده است(Amid, 1998).
- سلطان زاده، حسین (1390)، نقش جغرافیا در شكل گیری انواع حیاط در خانه های سنتی ایران” پژوهش جغرافیای انسانی. صص 86-69.
- Falahfar, S. (2001). Traditional Iranian Architecture Words, Tehran: Kamyab Publishing.
- Amid, H. (2004). Amid Dictionary. Tehran: Amir Kabir Publishing