نگار گری در معماری ایرانی
نگارگری ایرانی با توجه به معیارهای معنوی و دینی، نوعی هنر سنتی به شمار می رود که به طور غیر مستقیم اصول اسلامی را نمود بخشیده است (گودرزی و کشاورز، 1386، 90). نگارگری اصطلاحی است که بیشتر به نقاشی ایرانی و نیز تصویرپردازی های دورۀ اسلامی نقاشی ایرانی اطلاق می شود. بررسی نگارگری ایرانی و اسلامی به ویژه از آن جهت اهمیت دارد که با وجود مشکلات فراوان و پس از کنکاش ها، معلوم می شود به طرزی حیرت آور پاسخگوی پرسش هایی دربارۀ ماهیت هنر و درک شاهکارهای هنری است. این صور به شیوه های خیال پردازانه، نمادین و تلفیقی از عینیت و ذهنیت بوده است (فروتن، 1388).
- گودرزی، مصطفی و کشاورز، گلناز (1386)، بررسی مفهوم زمان و مکان در نگارگری ایرانی. هنرهای زیبا، (31)، 89-100.
- فروتن، منوچهر (1389)، زبان معمارانه نگاره های ایرانی. هویت شهر، 4(6)، 131-142.