پَتکانه در معماری ایرانی
براساس تعریفی اولیه، پتکانه، اندامی شامل چند رديف تاقچه (تاسه) است که روي هم سوار مي شوند و جلو مي آيند. توسعه و تکامل این اندام منجر به شکل گیری يکي از جالب ترين و پيچيده ترين تاق هاي ايراني می شود. به طور معمول، پتکانه در کنار روش هایی چون پتکین و سه کنج به عنوان یکی از روش های گوشه سازی شناخته می شود (پیرنیا، 1370). شیوه ای از گوشه سازی که با پیش آمدگی تدریجی ایجاد می شود (حبیبی، 1379). 1- یکی از انواع گوشه سازی 2- نوعی سکنج یا مجموعه ای از قوسچه های سر در هم گذارده برای گوشواره سازی زیر تاق و گنبد 3- تاقچه بندی 4- چند سری تاقچه که روی هم سوار شده و جلو آمده است (فلاح فر، 54: 1388).
- پيرنيا، محمد كريم (1370)، گنبد در معماري ايران. تنظيم و تدوين زهره بزرگمهري . اثر ، 20.
- فلاح فر، سعید (1388)، فرهنگ واژه های معماری سنّتی ایران. تهران: کاوش پرداز.
- بزنوال، رولان (1379)، فن آوري تاق در خاور كهن. ترجمه محسن حبيبي. تهران: سازمان ميراث فرهنگي كشور.