پیشخان (پیشطاق) در معماری ایرانی
پیش طاق فضایی سر پوشیده و نیمه باز مانند ایوان است که در جلوی درگاه ورودی طراحی و ساخته می شد و فضای دسترسی را از فضای معبر متمایز می کرد. در بسیاری از موارد در کنار هر یک از دو بدنه پیش طاق یک سکو می ساختند که در هنگام انتظار با ملاقات و گفتگو یا گذران بخشی از اوقات فراغت از آن استفاده می کردند (سلطانزاده، 1373). در بیشتر بناهاي معماري و معماري – شهري، در ورودي بنا را بدون مقدمه و بی واسطه در سطح دیوار خارجی بنا تعبیه نمی کردند، بلکه آن را به صورتی طراحی می نمودند که از سطوح مجاورش به خوبی متمایز شود. بنابراین فضاي ورودي، تنها بخش مهم در نماي اکثر بناها بوده که می توانست نقش یک عنصر شاخص و نشانه را ایفا کند (سلطان زاده، 1392: ص 66).
- سلطان زاده، حسین (1373 و 1392)، فضاهاي ورودي در معماري سنتی ایران، دفتر پژوهش هاي فرهنگی تهران.