کُنوبندی در معماری ایرانی
کنوبندی با ایجاد یک فضای میان تهی ما بین دو پوشش بام موجب عایق حرارتی می شود. کُنوبندی به این شکل که هوای میان دولایه مانع تبادل گرما و سرما از فضای خارج به درون می گردد. کُنو تاق کوچکی بود که روی آسمانه تاقی یا گنبدی، فرورفتگی و گرده میان دو تاق یا گنبد کنار هم را می پوشاند و کار را تخت می کرد. (معماریان، 1392: 201).
- معماریان، غلامحسین(1392)، «آشنایی با معماری اسلامی ایران»، نشر نغمه نو اندیش، تهران.