گردشگری تاریخی
این نوع گردشگری که به بازدید از موزه ها، مکان ها و ابنیه تاریخی می پردازد، یکی از مهم ترین طیف های گردشگری است و شاید به جرأت بتوان گفت اصلی ترین نقش را در تبلیغ و جذب گردشگران به عهده دارد؛ زیرا آشکارترین و زنده ترین اسناد و نشانه های وجود تاریخ و تمدن در کشورها محسوب می شود (یعقوب زاده، 1398). گردشگری تاریخی به منظور آشنایی با میراث های هنری، فرهنگی، آداب و رسوم و بناهای تاریخی با اهداف گوناگون از جمله آموزشی و پژوهشی صورت می گیرد (شمس و امینی، 1388). گردشگری تاریخی به عنوان شاخه ای از جهانگردی است که گردشگر در آن به مکاشفه و کسب آگاهی درباره ی فرهنگ حال و گذشته خود و دیگران می پردازد و آنچه وی فرا می گیرد، درواقع تجربه ای کیفی ناشی از تعامل میان انسان و محیط مورد بازدید می باشد (رنجبران و زاهدی، 63: 1386). گردشگری تاریخی از انواع بسیار مهم گردشگری در جهان امروز به شمار می رود که شامل دیدار از مناطق فرهنگی، تاریخی و باستانی و جاذبه های قدیمی مانند جاذبه های هفتگانه جهان است (حیدری چیانه، 42: 1389).
- رنجبریان، بهرام محمد زاهدی ( 1386)، شناخت گردشگر . چاپ سوم. اصفهان: انتشارات چهارباغ.
- حیدری چیانه، رحیم (1389)، مبانی برنامه ریزی صنعت گردشگری، انتشارات سمت.