گنبد گسســته
گنبدهــای گسســته معمولا روی گریو و به دو روش «شــلال» و «آوگون» ساخته می شوند. گنبدها با روش آوگون در ناحیه ی اتصال گنبــد و ســاقه، بیرون زدگــی منحنی شــکل از راســتای ســاقه دارند و حالت شکم دار به خود می گیرند. در روش شلال (کشیده)، دور گنبد بدون پیش آمدگی و یا با پیش آمدگی اندکی نسبت به امتداد ساقه یــا گریو اجرا می شــود (معماریــان، 1367: 239؛ زمرشــیدی،1389: 326-325). گنبــدی کــه در ســاخت آن از آوگــون اســتفاده شــود، بسته به شکل رأس گنبد، حبابی یا پیازی نامیده می شود. گنبد دو پوسته گسسته نار گونه ای از گنبدهای تأثير ایرانی است که در آن بيش تر ویژگی های نام برده شده در کنار هم وجود دارند. این گنبدها از نظر فرم هندسی و تکنيك های ساخت دارای تنوع زیادی هستند. این گوناگونی و فراوانی باعث شده هنوز جنبه های بسياری از هندسه شکلی و تکنولوژی ساخت این بناها ناشناخته بماند و در موضوعات ذکر شده نياز به بررسی و پژوهش وجود دارد. ضرورت این بحث از دو بعد هندسه نظری که به مطالعه فرم ها می پردازد و هندسه عملی که به مطالعه تکنولوژی ساخت و اجرا می پردازد قابل توجه است و اهميت توجه به ریشه های نظری و عملی ساخت بناهای تاریخی را یادآور می شود(شماعی و دیگران، 1384).
- زمرشــیدی، حســین(1389)، گنبــد و عناصــر طاقــی ایــران ، نشــر زمــان، تهران.
- شماعی، علی، پوراحمد، احمد (1384)، بهسازی و نوسازی شهری از دیدگاه علم جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران.