اَرسَن شهری
در فرهنگ واژه های معماری سنتی ایران، ارسن مجموعه فضاها و عناصر تشکیل دهندۀ خانه ، مجتمع شهری، مجموعه ای که کلیۀ نیازهای شهری را در خود دارد ، تعریف شده است (فلاح فر، 1379 :23). در فرهنگ مهرازی برای ارسن توضیحی این چنین نوشته شده: گردایه (مجموعه) یک گروه از ساختمان های وابسته به هم و سپس ارسن شهری را همۀ ساختمان های همگانی شهری معرفی کرده است (رفیعی سرشکی، رنجبر ، رفیع زاده 1382 ، زیر واژه ارسن). بنابراین تعاریف، ارسن شهری را باید مجموعه ای از بناها و عناصر شهری دانست که نیازهای شهری را برآورده می کند (پیرنیا 1387 الف،287 ). ارسن شهر در برگیرندۀ کویچه (کوچه)، کوی (محله)برزن (ناحیه)، میدان، بازار، خیابان و ساختمان های همگانی مانند مسجد ، مدرسه و غیره می شده است (پیرنیا 1387 ب ، 73). در تمامی این تعاریف روي “مجموعه” بودن تاکید شده است. در فرهنگ واژه هاي معماري سنتی ایران، ارسن مجموعه فضاها و عناصر تشکیل دهنده خانه، مجتمع شهري، مجموع هاي که کلیه نیازهاي شهري را در خود دارد، تعریف شده است . (Hamzenejad M, Seirafianpour, 2019, P. 87). فرهنگ لغت، مفهوم اَرسن را “مجموعه اي از ساختمان هاي عمومی شهري” معرفی می نماید پیرنیا(Pir Nia, 2001, P. 281).
- فلاح فر، سعیده(1379)، فرهنگ واژه های معماری سنتی ایران، تهران: چاپ کامیاب.
- رفیعی سرشکی، بیژن و دیگران (1382)، فرهنگ مهرازی (معماری) ایران. تهران: مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن.
- پیرنیا، محمدکریم (1387)، الف. سبک شناسی معماری ایرانی. تدوین: غلامحسین معماریان. تهران: سروش دانش.
- پیرنیا، محمدکریم (1387)، ب. معماری ایرانی. تالیف و تدوین: غلامحسین معماریان. تهران: سروش دانش.
– Hamzenejad M., Seirafianpour M. (2019). Recognition of urban elements in city centrehierarchy in the urbanism methods of Islamic period of Iran. Iran University of Science & Technology 6 (4) :85-102. [in Persian]
– Pir Nia, M. K. (2001). Stylistics of Iranian Architecture, edited by Gholam Hossein Memarian, Tehran, Researcher Publishing and Architect Publishing, First Edition. [in Persian]