تحقیق اقدام پژوهی
راپوپورت مي گويد: اقدام پژوهي پرداختن به مشکلات عملي افراد در وضعيتي كه در آن نوعي مشکل خاص وجود دارد و هدف آن، افزايش دانش اجتماعي از راه همکاري متقابل توأم با احترام و اعتماد متقابل در درون يك چارچوب اخلاق مقبول طرفين است. كار وكميس مي گويند: اقدام پژوهي، شکلي از سؤال يا خودانديشي است. كه به وسيلة مشاركت كنندگان، در موقعيت هايي كه در آن ها اين شيوه ها اجرا شده، پذيرفته شده است. اليوت، اقدام پژوهي را مطالعه يك موقعيت اجتماعي، با ديد اصلاح كيفيت اقدام در آن موقعيت تعريف كرده است (عابدي و همکاری، 73-74: 1386). در تعريفى ديگر آمده است: اقدام پژوهى فرايند جست و جوى منظم مشاركتى، براى مشخص كردن يك «موقعيت نامعين» و كوشش جهت كاهش يا رفع آن است (بازرگان، 168: 1385). اقدام پژوهى، نوعى تحقيق است كه توسط خود افراد درگير در يك مسئله و براى حل يا كاهش آن، انجام می گیرد. عمل، محور اساسى در اين نوع تحقيق است (قاسمي پويا، 1381). اقدام پژوهي با انواع نام ها شهرت دارد. پژوهش مشاركتي، بررسي گروهي، پژوهش رهايي بخش، يادگيري همراه با عمل و پژوهش در موقعيت از عناوين متعددي است كه براي معرفي فعاليت اقدام پژوهي استفاده مي شوند. اما همه آن ها مضمون مشتركي را در بر مي گيرند. در بيان ساده، اقدام پژوهي، يادگيري از طريق عمل كردن است. گروهي از افراد مسئله اي را شناسايي مي كنند، كوششي را براي حل آن سازمان مي دهند، چگونگي موفقيت خود را در مسير حل مسئله ارزيابي مي كنند و اگر اين كوشش ها نتيجه رضايت بخشي را به دنبال نداشته باشد، كوشش هاي دوباره اي طرح ريزي مي شود (1988، Barnes).
- عابدي، احمد و همکاران (1386)، روش شناسي اقدام پژوهي و كاربرد آن در پژوهش هاي رفتاري، قم، حوزه و دانشگاه.
- بازگان، عباس (1385) ، اقدام پژوهي، تهران، دانشگاه تهران.
- قاسمي پويا (1381)، اقبال، راهنماي عملي پژوهش در عمل، تهران، پژوهشکده علم و تربيت.
- Barnes D, 1988. Communiation and Leraning in Small Groups, Routledge and Kegan Paul, London.