پادیاو در معماری ایرانی
حیاط دور بسته ای که حوض یا جوی آب در میان داشته باشد، گودال باغچه (به فرانسوی پاسیو گفته می شود) در فارسی کهن و میانه به معنای طهارت و شستو شو و نیز جایگاهی برای شستشو. پادیاو با همه ویژگی هایش بعد از اسلام در پیش مساجد و زیارتگاه ها به نام وضوخانه جای گرفت(پیرنیا، کریم،1383). پادیاو معنی پاکیزه کردن و پلید زدایی دارد، حوضخانه و وضوخانه(پیرنیا،198: 1378). پادیاو، جایگاهی برای شستشو و وضو گرفتن در مسجدها(رفیعی سرشکی، 1382: 91).
- رفیعی سرشکی، بیژن (1382)، فرهنگ مهرازی(معماری ایران)، نشریه ی شماره ی 362 ، تهران: انتشارات مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن.
- پیرنیا، محمدکریم(1378)، آشنایی با معماری اسلامی ایران، ساختمان های درون شهری و برون شهری، تدوین غلامحسین معماریان، تهران: انتشارات دانشگاه علم و صنعت ایران.
- پیرنیا، کریم (1383)، سبک شناسی معماری ایرانی، سروش دانش.